Ένας φίλος μου ζήτησε να του εξηγήσω με απλά λόγια, πού βρίσκεται το πρόβλημα με το αν υπάρχουν 2 ή ... 52 διακριτά βιολογικά φύλα στον άνθρωπο. Δάσκαλος υπήρξα, συνεπώς άνθρωπος που αψηφά τους κινδύνους της απλοποίησης, αν πιστεύει ότι μπορεί να ικανοποιήσει - χωρίς ανυπέρβλητες παρανοήσεις - κάπως, τις ανάγκες των μαθητών του. 

Έτσι, κατέφυγα στην ακόλουθη μεταφορά*: 

Φαντάσου - του είπα - μια χώρα που έχει δυο μόνον πόλεις, καθώς έτσι καθόρισε η γεωγραφία της και η εξέλιξη της ιστορίας της. Φαντάσου επίσης ότι αυτές οι δυο πόλεις που συνδέονται με μια εθνική οδό, περιβάλλονται από μια αχανή ακατοίκητη έκταση. Αν λοιπόν κάποιος ταξιδιώτης βρεθεί στην εθνική οδό αυτής της χώρας, ή θα την ακολουθήσει - για να καταλήξει σε μια από τις δυο πόλεις, ή θα λοξοδρομήσει προς μια από τις χιλιάδες διαφορετικές κατευθύνσεις, ώστε να βρεθεί, κυριολεκτικά, στη μέση του πουθενά. 

Με άλλα λόγια, αν και υπάρχουν χιλιάδες ή και εκατομμύρια διαφορετικές δυνατότητες στην επιλογή της πορείας του, υπάρχουν μόνον δυο διαφορετικοί προορισμοί. Θα ήταν λοιπόν λάθος, να ταυτίζει κανείς αυτούς τους προορισμούς - που, όπως είπα για γεωγραφικούς, ιστορικούς κ.ά. λόγους είναι μόνον δύο - με τα εκατομμύρια διαφορετικών διαδρομών, που δεν οδηγούν πουθενά. 

Βάλε, λοιπόν στη θέση των 2 πόλεων τα δυο διακριτά φύλα, και στη θέση των εκατομμυρίων διαφορετικών διαδρομών, τα ξεστρατίσματα κατά τον καθορισμό του φύλου (χρωμοσωμικά, γονιδιακά, ορμονικά), και τότε θα καταλάβεις. 

* Επειδή κάθε μεταφορά ενέχει τον κίνδυνο διαστροφής και υπεραπλούστευσης αυτού που θέλει να επισημάνει, να πω ότι αν και οι διαφορετικές πορείες, κατά τον καθορισμό του φύλου είναι θεωρητικά άπειρες, στην πράξη ένα ελάχιστο μόνον ποσοστό συμβαίνει.