Ένα από τα καλύτερα βιβλία εκλαΐκευσης της επιστήμης, το οποίο θεωρείται από πολλούς κορυφαίο, είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε τη δεκαετία του 1920 και έφερε τον τίτλο: Κυνηγοί Μικροβίων. Το βιβλίο, του οποίου συγγραφέας ήταν ο Paul de Kruif, περιγράφει την εποποιία της μικροβιολογίας από τον Λέβενχουκ, τον Σπαλαντσάνι, ως τους Παστέρ, Κωχ, Μετσνίκοφ κ.ά. 

Η αφηγηματική δεινότητα του συγγραφέα δεν το κατέστησε απλώς ένα μπεστ-σέλλερ, που μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες συμπεριλαμβανομένης της Ελληνικής, αλλά πηγή έμπνευσης πολλών επιστημόνων. Νεαροί αναγνώστες του ήταν οι κατοπινοί νομπελίστες  Tζέιμς Γουότσον και Τζόσουα Λέντερμπεργκ - ανεκάλυψε το φαινόμενο της βακτηριακής σύζευξης  και ο Τζόνας Σαλκ- επενόησε ένα από τα πρώτα εμβόλια κατά της πολυομυελίτιδας, που ωθήθηκαν να στραφούν προς τις βιολογικές επιστήμες, αλλά και ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, που αν και φυσικός, διατηρούσε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τη μελέτη της έμβιας ύλης.

Παρόλο που έχει περάσει ένας περίπου αιώνας από την έκδοσή του, το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα και μόνο παλιομοδίτικο δεν μπορεί να το πει κανείς. 

Το διαπιστώσαμε από ένα αντίτυπο που ήρθε στα χέρια μας, το οποίο είχε εκτυπωθεί τον Μάιο του 1945 στα τυπογραφεία του Πυρσού, για λογαριασμό των εκδόσεων των "Φίλων του βιβλίου". Ατυχώς αναφέρονται μόνο τα ονόματα των - πολύ καλών - μεταφραστών:  Γ.Ν.Μ και Ι.Τ. και τίποτε περισσότερο.

Για να πάρετε λοιπόν μια ιδέα για το περιεχόμενο και το ύφος του βιβλίου, παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα, στο οποίο περιγράφεται η δύσκολη σχέση του Ρόμπερτ Κοχ, με τον διαπρεπή ήδη, εκείνη την εποχή Ροδόλφο Βίρχοφ.

Γεμάτος τρόμο ... ο Κοχ μπήκε σιγά και με σεβασμό στο γραφείο του Βίρχοφ.

"Ανακάλυψα έναν τρόπο να αναπτύσσω τα μικρόβια αμιγή, χωρίς να ανακατεύονται το ένα με το άλλο, κύριε καθηγητά", είπε με σεβασμό στον Βίρχοφ ο ντροπαλός Κοχ.

"Και πώς σας παρακαλώ μπορείτε να το πετύχετε; Μου φαίνεται αδύνατο"

-Αναπτύσσοντας τα μικρόβια σε στερεή τροφή μπορώ να αποκτήσω ωραίες απομονωμένες αποικίες, από ένα είδος μικροβίων στην επιφάνεια μιας βρασμένης πατάτας... Και τώρα έχω επινοήσει έναν καλύτερο τρόπο για να το πραγματοποιήσω. Ανακατώνω ζελατίνη με βοδινό ζουμί. Η ζελατίνη πήζει, κάνει μια στερεή επιφάνεια και...

Του Βίρχοφ όμως αυτό δεν του έκανε εντύπωση. Έκανε μια κάπως ειρωνική παρατήρηση: ότι ήταν αδύνατον να εμποδιστεί το ανακάτωμα διαφορετικών ειδών μικροβίων, ώστε να έπρεπε ο Κοχ, να είχε ένα ξεχωριστό εργαστήριο για κάθε είδος μικροβίου. Με λίγα λόγια, ο Βίρχοφ υπήρξε πολύ σαρκαστικός και ψυχρός απέναντι στον Κοχ.

Ο Κοχ έφυγε λίγο λυπημένος, δεν έχασε καθόλου όμως το θάρρος του. Αντί ν' αρχίσει συζήτηση και γράφει φυλλάδια και λόγους κατά του Βίρχοφ, ρίχτηκε στο πιο ενδιαφέρον και το πιο περίφημο κυνήγι απ' όλα. Βάλθηκε ... να ανακαλύψει τον ... μυστηριώδη δολοφόνο που κάθε χρόνο σκότωνε έναν άνθρωπο στους επτά... το μικρόβιο της φθίσης.