Πρέπει να ομολογήσω ότι αν και είμαι εκ πεποιθήσεως βιολόγος - το βιολογικό τμήμα, ήταν η πρώτη προτίμησή μου - εξακολουθώ να διατηρώ την αγάπη που είχα από μαθητής, για δύο μαθήματα: Τη Φυσική και τα Μαθηματικά, ειδικά μάλιστα τη Γεωμετρία.

Οφείλω λοιπόν να πω, ότι αναγνωρίζω σε αυτά τα δύο μαθήματα το μεγαλύτερο μέρος των θεμελίων που έθεσαν, το πρώτο για τη γνώση του φυσικού κόσμου και το δεύτερο, για τον τρόπο με τον οποίο οικοδομώ - όπως και όσο οικοδομώ - τη σκέψη μου. Θα ευχόμουν βεβαίως στα μαθητικά μου χρόνια να είχα διδαχτεί τη Βιολογία, εξίσου σοβαρά με τη Φυσική και με τη Γεωμετρία, ώστε να έχω αποκτήσει από τότε, τις βασικές γνώσεις της. Ατυχώς, όμως, εκείνα τα χρόνια, το μάθημα κατείχε μια πολύ περιθωριακή θέση.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι είχα προσέξει στα χρόνια που ήμουν δάσκαλος ότι οι μαθητές μου, αν και διδάσκονταν εις βάθος προωθημένα αντικείμενα στη Φυσική, δεν ήταν σε θέση να δώσουν (ή να κατανοήσουν) στοιχειώδεις εξηγήσεις για απλά φυσικά φαινόμενα, όπως για παράδειγμα: Γιατί το χέρι μας κρυώνει όταν του ρίξεις οινόπνευμα (δηλαδή, διότι η εξάτμιση είναι ενδόθερμο φαινόμενο, οπότε αντλεί θερμότητα από το δέρμα, ώστε το τελευταίο να ψύχεται), ή γιατί ζεσταινόμαστε όταν κάνουμε χειρωνακτική εργασία (δηλαδή, διότι ένα μέρος μόνον της χημικής ενέργειας της γλυκόζης μπορεί να γίνει έργο, το άλλο χάνεται υπό τη μορφή της θερμότητας, ώστε να ανεβαίνει η θερμοκρασία του ιστού).

Αντίθετα στα δικά μας χρόνια, τα χρόνια με την πλατιά, αλλά όχι ιδιαιτέρως βαθιά γνώση που μας παρείχαν οι τρεις τάξεις του Πρακτικού γυμνασίου, γινόμαστε ικανοί να εξηγούμε τον κόσμο που μας περιβάλλει, ο οποίος φυσικά δεν είχε λέιζερ, υπολογιστές, οπτικές ίνες και προωθημένα συστήματα τηλεπικοινωνιών. Είχε όμως φως, ήχους, αεροπλάνα, πλοία με υδροδυναμικό σχήμα, μηχανικές κατασκευές κ.ά. που το τότε περιεχόμενο σπουδών, μας τα εξηγούσε πλήρως και καλύτερα, φοβάμαι, απ' ό,τι το σύγχρονο. 

Κατακλείδα. Αν ξαναβρισκόμουν σήμερα, στη θέση του συντάκτη προγράμματος σπουδών ή στη θέση του δασκάλου της τάξης, αυτό που θα κατηύθυνε τις ενέργειές μου, θα ήταν να αποκτήσουν οι μαθητές μας τη δυνατότητα να κατανοούν τον κόσμο που τους περιβάλλει. Έτσι, και καλύτερους επιστήμονες θα διαμόρφωνε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά κυρίως, καλύτερους πολίτες.