Τελευταία ημέρα της εβδομάδας, τελευταία ώρα της ημέρας και παρόλο που ο δάσκαλος είναι κουρασμένος από τις ώρες που έχουν προηγηθεί, συνεχίζει να παρακινεί τους μαθητές του να προσέξουν, μπας και καταφέρει να κερδίσει κάτι στη μισή ώρα που απομένει μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.

Το μάθημα αφορά στους αμυντικούς μηχανισμούς και παρά τη μεγάλη σημασία του, ό,τι μέσο δοκίμασε για να τραβήξει το ενδιαφέρον των μαθητών του, έχει αποτύχει. Οι ερωτήσεις που κάνει πέφτουν στο κενό ή απαντιούνται προσχηματικά και οι εντυπωσιακές διαφάνειες με τα χρωματιστά γράμματα, αντί να συγκινούν τους μαθητές του, αποκαρδιώνουν τον ίδιον, φωτίζοντας με το σκληρό φως τους, αυτό το είδος ερημιάς της διδασκαλίας που τόσο συχνά εκείνος και οι συνάδελφοί του, νιώθουν...

Ξαφνικά καθώς τους μιλάει για τη λέμφο και την ανοσία τού έρχεται μια ιδέα, που πριν προλάβει να επιστρέψει στα βάθη της συνείδησής του, βγαίνει από τα χείλη του.

"Ξέρετε από πού προέρχεται η λέξη λέμφος;”

Το περίεργο ερώτημα δεν μεταστρέφει αμέσως το κλίμα που επικρατεί στην τάξη, αλλά για μερικά δευτερόλεπτα, φαίνεται πως είναι ικανό να αποκαταστήσει μια κάποια ησυχία στην αίθουσα και να προκαλέσει έναν τόσο δα σπινθήρα στα μάτια λίγων μαθητών του.

Ο δάσκαλος ενθαρρύνεται, όταν μια μαθήτριά του παρατηρεί πως “μοιάζει για ελληνική λέξη που έχει καθιερωθεί στην επιστημονική ορολογία”. Και η ελπίδα του αναπτερώνεται ακόμη πιο πολύ όταν ένας συμμαθητής της προσθέτει πως στο βιβλίο των Αγγλικών συνάντησε τη λέξη lymph που σημαίνει λέμφος.
Το πράγμα ζεσταίνεται ακόμη περισσότερο, όταν ένας τρίτος μαθητής με βεβαιότητα επισημαίνει: “Ε καλά, οι περισσότεροι επιστημονικοί όροι προέρχονται από λέξεις της Ελληνικής”.

Και τότε συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. 

Δέκα λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι, η τάξη έχει γίνει πάλι μια κοινότητα που είναι πρόθυμη να ακούσει την απάντηση του δασκάλου της στον τελευταίο μαθητή: “Και όμως όχι. Όλοι οι επιστημονικοί όροι δεν έχουν ελληνική προέλευση, πολλοί έχουν λατινική ή άλλη, και έχουν ελληνοποιηθεί μεταφραζόμενοι στα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη λέμφος αποτελεί μεταφορά της λατινικής λέξης lympha, που σημαίνει διαυγές υγρό, ώστε να δηλώνεται η διαύγεια του υγρού που διατρέχει τα λεμφοφόρα αγγεία”.

“Και από πού προέρχεται η λέξη lympha”, συνεχίζει απτόητος ο τελευταίος μαθητής, “εμένα μου μοιάζει για ελληνική”.

Ο δάσκαλος χαμογελά και απαντά στον μαθητή “πως ίσως να μην έχει άδικο, διότι σύμφωνα με μια εκδοχή οι Ρωμαίοι άκουγαν την ελληνική λέξη νύμφη-δηλαδή τη θεότητα που ζούσε ως κόρη των ποταμών και των πηγών στα διαυγή υγρά- ως lympha, ώστε έτσι παρεφθαρμένη να την συμπεριλάβουν στο λεξιλόγιό τους”.

Κάπου εδώ το μάθημα τέλειωσε, όχι ως μάθημα καθαυτό βιολογίας, αλλά ως μια προκαταβολή που ίσως θα επέτρεπε στον δάσκαλο την επόμενη φορά να πιάσει το νήμα εκεί που το άφησε. Τον δάσκαλο, που μια νεκρή γλώσσα του επέτρεψε να ζωντανέψει μια διδασκαλία του που έμοιαζε να πεθαίνει...